Blog

Terwijl ik met 32 graden in Singapore op een logistieke beurs sta, zie ik in de NOS-app dat er in Nederland storm op komst is. “Blij dat ik hier zit”, denk ik dan nog. Maar ik juich te vroeg, want dezelfde storm zorgt ervoor dat twee dagen later mijn vlucht wordt gecanceld. Ik moet noodgedwongen een nachtje langer in Singapore blijven …

Mijn hartslag kruipt langzaam richting de 150 slagen per minuut. Om mijn heen doemen de sneeuwmuren op. De lucht wordt ijler, mijn adem sneller. Tussen mij en de top van de Passo di Gavia ligt nog zo’n 6 kilometer. Dankzij de moderne technologie weet ik precies wat me te wachten staat en kan ik de klim goed doseren. Een klein half uur later ben ik boven en geniet ik van het winterse uitzicht over de Italiaanse Alpen. Ik adem een grote hap voldoening in. Deze stip op de horizon heb ik bereikt! Gelukkig liggen er nog genoeg bergtoppen om me heen om te bedwingen. Nog kleine stipjes voor nu.

Na een goeie dag op kantoor, fiets ik naar onze volkstuin. Ik kijk naar alles wat gegroeid is, of heel eerlijk: naar alles wat de slak, das of woelrat heeft opgegeten. Een goed moment van inzicht! Om mij weer eens te beseffen dat alles wat gebeurt binnen en buiten deze 100 vierkante meter invloed heeft op elkaar. Alles wat ik in mijn moestuin doe, heeft effect op het natuurgebied om de tuin heen. En alles wat om de tuin heen gebeurt, heeft invloed op mijn planten. En op mijn harde werk natuurlijk.